دوست دارم ...
آسمان را کنار بزنم ... شب را ... خورشید را ...
همه ی ستاره ها رااااااا ...
دوست دارم ...
هوا دیگر نباشد ... نفس نباشد ...
نمیخواهمشان ...
نه گلی ...نه درختی ... آتششان خواهم زد ...
صبر کنید ... میبینید ...
میبینید که همین امشب سرنوشت همه ی جاده ها را با بن بست چطور یکی میکنم ...
آخر ...
اگر آتشفشان دلم به بزرگی کوهی بود که همه ی تان در آتشش زنده به گور شده بودید ...
خاک بر سرتانننن ...
ای همه ی دریاهای عالم ...
صدای مرا میشنوید ؟؟؟
نمیخواهمتان ...
نمیخواهمممممممممممممممتان ... خشک شوید ...
مثل اینکه زبان آدمیزاد حالیتان نمیشود ...
نه ؟
کر که نیستید لعنتی هااااااااا ...
خشک شوید ... خشکککک ...
تصمیم گرفته ام ...همین امشب ... باد را هم تبعید کنم ...
نمیخواهمش ... از باران هم دیگر بیزارم ... از برفففف ... از همه ی این آدم هااا ...
نمیخواهمشان ...
نمیخواهمتانننن ...
می فهمیددددد ؟؟؟؟؟ به چه کارم می آیید ؟؟؟
هاننن ؟؟؟این کتابها...این اتاق.. این تخت... فرش... عکسها ....این زندگی ...
خودممم ... این تنمممممممممم ...
به چه دردم میخورند ؟ وقتی همه ی وجودم دلش گرفته ...
غصه دارد ...
گریه کردههههههه ...
و شما هااا فقط بلدید فاصله باشید ...
اسمش را هم گذاشته اید سرنوشت ...
اییی دنیا با تواممم ...
تقصیر او نیست ... که نیست ...
دیگر چه کاری باید میکرد ؟؟
هاننننننن ؟؟؟؟؟؟
خدااااااااااااااااااااایا ...
تو هم ؟؟
نیوتن چرت گفته ...
مزخررررف ...
وگر نه ...
وقتی با بوسه هایت پرواز میکردم ... جاذبه کجـــــــــا بود ؟؟؟
... !
هــان ؟؟؟
... .
پی بعدا نوشت :
ایها الرفیقون ...
و الرفیقات ...
(جناب با شما هم بودماااا ...بله شما ...)
مدتی نیستم ...
چییی ؟؟؟؟؟
به الدرک ؟؟؟
:دی
فقط
گفتم که دانسته باشید ...
که دانایان رستگاراناند ...
و یرزقون عند ربهم ایضا ...
البتــه ...
فکر کنم شهدا اینطوریناااا !!
هان ؟؟؟
؟؟
حالا بیخیال ...دقیق یادم نمیاد ...
فعلا ...
خدا یار و حافظتان باد عزیزان بهتر از جان...
(آیکون پینوکیوی آدم فروش یاغی دغل چاپلوس مهرباااااااان ...)... :دی
باشد که رستگار شوید...
تا درودی دیگر ...
کامروا باشید ...
و خوش دل نیز ایضا ...
:)
غم زندگیتان پرررررر ...
مطمئن مطمئن ...
حتم دارم ...که صبح ...
خورشید طلوع خواهد کرد ...
آسمانم روشن خواهد شد ...
و تاریکی از آن محو ...
...
مگر اینکه ...
مگر اینکه ...
باز غصه ات بگیرد ...
...
* از تاریکی میترسم ... از تیرگی ... پس همیشه بخند ... حتی حالا که نیستی ... پیش من ... :(
حوا ... یا هوا ...
هرکدام را از" آدم " گرفته بودی ...
امروز دیگر بشری نبود ...
پی پیشنهاد عالی نوشت :
هنوزم دیر نشده هـــــــــا ...
در مورد هوا ...البته ...
:)
وحشیانه ...
پهلوی آرامشم را خراش میدهد ...
میددرررد ...
ناخن این روزگار سادیسمی ...
در هماغوشیم با روزهایی که نیستی ...
...
و دررررررررررررد ...
...
و ددددرد ...
و درد ...
...
فردا چه روزیه ؟؟؟
اوووومممم !!!
روز هوای پاک ؟
نه بابا ...
روز معلم ؟؟
نهههههه ...
روز دانش جو ؟
نُچچچچ ...
روز ارغاسوان ؟؟؟ :دی ...
نههه خب ...
پس چه روزی میتونه باشه ؟؟؟؟
فرداااا !!!
ماممممماننن ... مامااانننن ... فردا چه روزیه ؟؟
-سه شنبه ...
نه ... چه مناسبتییی ؟؟ ... صبر کن ببینم ... مامــــــــــــــــــان !!! ...
...
...
چند دقیقه بعد ...
در حالی که دستای مهربون و گرم مادرمو دارم میبوسم روزشو بهش تبریک میگم ...
:دی ...
...
روز مادر مبارک ... !
...
روز "حــــــوا " ...
روز زن ...
...
...
فوتبال ...
همیشه برام سرخ رنگ بوده ...
قرمزتتته ...
آرسنال ... تراکتور ( = ترختور ) ...
و پرسپولیس ...
همیشه طرفدار این تیما بودم ...
تو بدترین شرایط ...
حتی وقتی پرسپولیس اونطوری پشت سرهم چهار تا چهار تا میخورد ...
بچگیا ...
وقتی یکی میگفت ...
استقلال سرور پرسپولیسهههه...
لجم میگرفت ...
عصبانی میشدم ...
... و کل کل ... و ...
هنوز هم همون حس رو دارم ...
همون تنفر غلیظ ...
نسبت به رقیب آبی پوش ...
نسبت به تک تک بازیکنانشون ...
مربیاشون ....
و کلهم تشکیلاتشون ...
...
ولی ... امروز ...
امروز ...
وقتی شنیدم ...
یه مرد رفته ...
از بینمون ...
و ...
حجازی ...
دیگه نیست ...
تازه ...
فهمیدم ...
این آدما ... هر رنگیم باشن ... قرمز ... آبی ... و یا حتی سبز (!!!) ...
باز هم آدمن ... و فقدانشون دردیه برا خودش ...
حتی برای منی که ...
مخصوصا کسایی مثل ناصر خان ...
...
دلم گرفت ...
...
روحشون شاد ...
یادشون گرامی ...
:)
نگاهم به نگاهت خورد ...
عقل و هوشم را ...
تعادلم را با چشمانت "هوووررررت" کشیدی ...
...
افتــــــــــــادم ... از نفس ...
یک سقوط افقی کوبنده ...
در عمق چشمانت ...
...
از در که داخل شدی ...
همه ایستادند ...
برای احترام ...
قلبم ایستاد ...
از اضطراب ...
...
هیچ وقت نگفته بودم ...
که همان نگاه اولت دیوانه ام کرد ...