هیچ وقت جرئت نکرده بود هنگام آمدن باران پا به کوچه بگذارد ، همیشه آمدنش را فقط از پشت پنجره تماشا میکرد . آن روزی هم که زیر ناودان انتظارش را میکشید از باران خبری نشد که نشد . آن شب صدای کِل کشیدن زن ها از خانه ی همسایه می آمد ولی از فردای آن روز باران دیگر وقت آمدنش آن طراوت همیشگی را نداشت . تا اینکه یک روز که همه خوشحال بودند باران غمگین رفت ، یکجای دور . از آن روز به بعد گاهی اوقات که باران می آمد بالشتک پسرک پشت پنجره هم خیس میشد ...